Min nieet Kleedke.

Min nieet Kleedke.

Beitragvon -sd- » 12.10.2019, 20:52

---------------------------------------------------

Min nieet Kleedke.

Eck hew min niet Kleedke an,
dat is de reinste Pracht,
doa sönd ook bunte Bortkes dran,
dat mi dat Herzke lacht.

De Flachs, de wuchs opp onserm Föld,
väl Oarbeit wär doabie,
eck gäw et nich far alle Welt:
de Flachs wuchs bloß far mi!

Wi he stund bute oppe Rigg
in himmelblaue Blööt,
säd Mutterke: Marjellke, kick,
hier wast din nieet Kleed!

On wie dänn disset Fröhjoahr käm,
doa leej he oppe Bleek,
wi geern eck önne Hand em nähm,
he wär so kööl on week.

De Großke sponn, de Muttke wäwt,
dänn wurd genäjt, gestöckt,
on allet hew eck mötterläwt,
on alles es geglöckt.

Hied hew eck nu mien Kleedke an
on drell mi wie e Popp,
dat jeder man bloß sehne kann,
wie karsch eck si doaropp.

Bloß Nahwersch Gret', de säd, se hadd
twee Kleederkes gekreeje,
de sönd ut Sied on ute Stadt
mött Spötz on bunte Bleeje.

Dat ös e Stoat, dat gäw eck to,
doch keepe kann se jeder,
Önt groote Fönster hänge se
de Spötz- on Siedekleeder.

Min Kleedke gewt et far keen Göld,
drom is et ook so scheen,
dat wuchs far mi opp onserm Föld,
far mi ganz, ganz alleen.

---------------------------------------------------
Verfasser/in (noch) unbekannt.
Benutzeravatar
-sd-
Site Admin
 
Beiträge: 6347
Registriert: 05.01.2007, 16:50

Zurück zu Ostpreußisches.

Wer ist online?

Mitglieder in diesem Forum: 0 Mitglieder und 2 Gäste